Over mij

Leuk dat je een bezoek brengt aan mijn blogsite! Mijn blogs zijn geschreven vanuit mijn gevoel, mijn leven en mijn kijk op het leven. Mogelijk maakt jou dat misschien nieuwsgierig naar wie ik ben en wat mij beweegt te schrijven, daarom stel ik mij graag aan jou voor.

Mijn ouders hebben mij lang geleden, in het jaar 1976, de naam Miranda gegeven. Ooit als klein meisje gekregen en inmiddels staat die naam voor zoveel meer dan dat kleine mensje wat op de wereld kwam.

In Rotterdam stond mijn wieg, een geboren en getogen Rotterdamse. Met veel plezier woon ik nog altijd in deze mooie stad. Ik ben moeder van 3 lieve, soms wat vervelende, maar vooral geweldige kinderen. Mijn leven is de laatste jaren alles behalve over een makkelijk pad gegaan. In 2009 is het bedrijf van mijn ex-man, toen nog mijn echtgenoot, failliet gegaan en heb ik armoede gekend, in de schuldsanering gezeten, ben ik gescheiden en heb ik mijn leven als alleenstaande moeder opgepakt. Ik heb geknokt te komen waar ik nu ben en het leven heeft mij steeds een ander pad getoond. Mijn kinderen zijn omgetoverd tot pubers/jongeren en mijn jongste dochter heeft gekozen zichzelf niet in een hokje te laten plaatsen. Ik heb tijden van verdriet en geluk gekend, in armoede geleefd en daaruit geklommen, mooie dingen gezien en mogen doen, veel levenservaring opgedaan en door armoe “rijk” geworden.

Ik heb een leuke baan waarbij ik sportverenigingen in de stad Rotterdam help bij uitdagingen die horen bij het verenigen. In mijn vrije tijd ben ik vrijwillig actief op mijn eigen Rotterdamse Voetbalvereniging en geniet ik van de dingen die het leven mij te bieden heeft. Daarnaast help ik graag mensen in hun ontwikkeling en bij hun financiële uitdagingen door een luisterend oor te zijn, praktisch te ondersteunen en vragen te stellen die ze helpen bij het maken van keuzes.

Ik ben een dochter, een zus, een tante en een vriendin. Ik durf mij kwetsbaar op te stellen en de ander de ruimte te geven zich kwetsbaar te kunnen opstellen naar mij.

Dit alles heeft mij gevormd tot wie ik ben als moeder, maar vooral ook tot de vrouw die ik nu ben. En ik blijf in ontwikkeling. Na jaren van overleven en daardoor voortdurend mijn stresssysteem te hebben aangezet, stond in juni 2019 alles ineens stil en bleek ik een burn-out te hebben. Een moeilijk periode met mijzelf brak aan, een proces van acceptatie, erbij neerleggen, opzettelijk niets doen, doen wat energie geeft en zo verder.

Inmiddels ben ik de weg omhoog aan het klimmen en kan ik weer genieten van hetgeen het leven mij te bieden heeft. Ik zie mijn burn-out inmiddels als een, soms wat ingewikkeld, cadeau waardoor ik ben gaan nadenken over waar ik in mijn leven meer van zou willen en wat mij blij maakt. Ik doe mijn best in het nu te leven, stil te staan, te connecten, te ontdekken wat energie geeft en wat onnodige energie kost. Als ik dat zo opschrijft lijkt het heel makkelijk, maar om daar te komen was het absoluut niet. Het vergt tijd, rust, geduld, doorzettingsvermogen, willen ontwikkelen, kijken naar wat wel kan, zelfreflectie, durven anders doen dan je altijd deed en zoveel meer.

Het is een ontdekkingsreis naar mijzelf, mijzelf 2.0. Een reis, die misschien wel een leven lang zal duren. Een reis die spannend, uitdagend en soms vast saai zal zijn. Maar wel een reis met vragen, gedachten, acties, avonturen, keuzes en zoveel meer. Een reis met meerdere bestemmingen en ruimte om van koers te veranderen. Living life is dan ook een bewust gekozen titel voor mijn blog pagina. Ik zal gaan schrijven over grote en kleine dingen die het leven mij te bieden heeft, maar ook over grote en kleine overwegingen, over lol en verdriet, over pubers en kinderen die volwassen worden, over vriendschappen, maatschappelijke en vast nog meer onderwerpen die in het leven passeren. Kort gezegd over alles wat voorbij kan komen terwijl ik het leven leef, want dat is wat ik wil: leven in plaats van alleen maar overleven. Niet meer afbranden maar groeien en zelfs bloeien.

Eén van de dingen die ik leuk vind is schrijven. En door te gaan doen wat mij blij maakt en waar ik meer van wil heb ik besloten blogs te gaan schrijven. Door te schrijven ontstaat er ruimte tot nadenken en leg ik mijn gevoel vast. Daarbij heb ik iets in handen waar ik, net als bij foto’s en muziek, later naar kan kijken om zo weer even terug te gaan naar dat ene moment op die ene dag. Als vervolgens jij bij het lezen geraakt wordt, op welke manier dan ook, door wat ik schrijf dan is dat zowel voor jou als voor mij een mooi cadeau.