Een foto als cadeau

Voor mijn verjaardag krijg ik een foto als cadeau van mijn jongste zoon. Het is een foto van mijzelf. De foto is genomen, tijdens een weekendje weg met vriendinnen, op het strand bij Oostkapelle in Zeeland. Ik zie dat ik straal op het zwart-witte plaatje en herinner mij het fijne gevoel van die dag.

Het cadeau is niet zomaar een foto. Het is een foto met een boodschap. “Iedere ochtend moet je naar deze foto kijken en zeggen: Wat ben je mooi, Wat ben je lief, Wat ben je prachtig! Echt doen hóór. Laten we het meteen even oefenen en dus zeg mij maar na. Wat ben je mooi, Wat ben je lief en wat ben je prachtig!”

Depressief

Bij de aankondiging van zijn cadeau geeft hij aan dat het niet zo’n bijzonder cadeau is. Hij weet niet te bedenken wat hij moet kopen en daarom geeft hij een reep pure chocolade met hazelnoten en deze foto. Wat hij niet beseft is dat hij een cadeau van goud heeft gegeven.

Bijna twee jaar is het dat hij leeft met een moeder die heel erg depressief is geraakt en nu aan het herstellen is. Maanden lig ik op de bank, is mijn glimlach zoek en praat ik hardop heel negatief over mijzelf. Ik ben niet lief, ik ben dik, ik ben niet mooi, ik zie er toch niet uit, wat heeft iedereen toch aan mij, ik ben het niet waard en meer. Dit negatieve raakt de mensen om mij heen, raakt hem.

Hij flirt met mij

Net als de mensen dicht om mij heen zegt hij: “Je bent niet dik, je bent niet lelijk, zeg dat nou niet, want dat is niet waar”. Onbewust heeft hij door dat dit niet helpend is, want het is allemaal mijn waarheid en mijn waarheid is echt. Hij gooit het over een andere boeg. Iedere morgen als hij mij ziet zegt hij Goedemorgen schoonheid. En meerdere keren per week flirt hij met mij en probeert hij alle openingszinnen uit die je maar kunt bedenken. Soms zijn ze te hilarisch voor woorden en kan zelfs een kleine glimlach bij mij niet wegblijven. En ook al geloof ik het dan nog niet begint er toch iets te stromen.

Met het krijgen van dit cadeau besef ik mij dat hij iets kostbaars bezit.

Affirmaties

Zelf ben ik hard aan het werk met mijzelf. Zo verdiep ik mij in mindfulness, ga ik met regelmaat naar de psycholoog, doe ik aan yoga, ben ik een traject begonnen met een hormooncoach, probeer ik te mediteren en heb ik sinds een kleine 2 maanden affirmaties op het welkomstscherm van mijn telefoon staan. “Ik ben goed zoals ik ben. Ik ben trots op wie ik ben. Ik ben een mooi mens.” Iedere dag lees ik dit meerdere malen en langzaam begin ik het ook te voelen.

Zonder dat mijn zoontje bewust weet heeft van affirmaties, weet hij mij te geven wat ik nodig heb. Hardop zeggen wat is en waar ik het geloof in kwijt ben geraakt. En dat iedere dag tot ik zelf ook weer geloof en ik mijzelf die liefde kan geven.

Leren van je kinderen

Ik voel mij bevoorrecht om van hem, 13 jaar oud, te mogen leren. Een wijs mens met een jeugdig hart ontvouwt zich voor mij. Ik geniet van hem, iedere dag opnieuw. En natuurlijk plak ik hem ook wel eens achter het behang. Ik heb wel eens eerder geschreven over zijn reis, dat ik meereis en hij wijst waar wij heen gaan. Ik besef mij nu, dat wij elkaar de weg wijzen en elkaar volgen op de reis die we afzonderlijk van elkaar maken.

Als ouder denk je dat je jouw kinderen alles moet leren, klaar moet stomen voor het leven. Als je van die gedachte afstapt en ze de ruimte geeft zichzelf te vinden, zie en ervaar je dat zij jou ook waardevolle lessen kunnen leren. Daarbij speelt leeftijd geen rol, slechts alleen de ruimte voor de gift en de ontvangst van het cadeau.

Mooi mens

Het gaat inmiddels beter met mij. Als ik kijk naar waar ik vandaan kom ben ik al ver gekomen. Ik klim omhoog en val niet continue weg in dat oneindig diepe dal. En als ik val, val ik niet ver meer. Sinds mijn verjaardag kijk ik iedere dag even naar de foto en zeg ik: “Je bent een mooi mens”.

Nieuwsgierig naar de foto? Hij heeft die foto van mijn eigen website. Het is de foto waarbij ik jullie welkom heet. En zo is het cirkeltje weer rond. Want deze bijzondere ervaring, een foto als cadeau, heeft nog iets anders moois gedaan. Het heeft mij geïnspireerd, de moed en zin gegeven weer een blog te schrijven en te posten.