Een leven vol beren of doen waar jij écht meer van wil?

Er komt soms een moment in je leven, dat je de kans hebt om even stil te staan. Even om je heen te kunnen kijken en te zien waar en met wie je bent. Te kijken wat je doet en waarvoor je dingen doet. Als dat moment komt en je die kans durft te pakken, denk ik dat je daar geen spijt van gaat krijgen.

Wat ons gegeven is, is dat we worden geboren en ooit op een dag dood gaan. Wanneer het einde komt weet niemand. Je hoopt dat het moment van het einde nog heel ver voor je ligt. Je denkt dat er tijd genoeg is om te doen wat je graag wilt, genoeg tijd om te zijn bij wie graag bent en te zeggen wat je altijd hebt willen zeggen. Echter is de realiteit anders, want niemand weet hoeveel tijd er is.

Vanaf het moment dat we worden geboren bewandelen we een pad. Een pad waarbij we iedere keer opnieuw de weg over moeten steken, rijden langs haarscherpte bochten, wandelen over glooiende heuvels, door bergen en dalen. Dit afgewisseld met t-splitsingen en kruisingen waar je de keuze hebt om linksaf, rechtsaf of rechtdoor te gaan. Daarnaast is er ook altijd de keuze om stil te staan en te kijken naar het uitzicht of dit nu mooi is of niet.

Dat pad zelf bepalen is moeilijk. Echter iedereen kan het!

Gedurende jouw reis op deze mooie aardbol zijn beren misschien wel jouw grootste vijand. Of deze beren nu door jouzelf bedacht zijn of ingefluisterd door anderen, dat maakt uiteindelijk niet uit. Ze zijn bepalend voor jouw keuzes en jouw gevoel van geluk.

Je ziet het in relaties, in loopbanen, in vriendschappen en in dromen. Het heeft invloed op wie je nu bent en hoe jij je nu voelt. En dat laatste kan soms letterlijk met veel pijn zijn. We zeggen dat we dromen hebben, maar durven we echt te dromen? Denken we echt na over waar wij meer van zouden willen zonder meteen te denken in beperkingen?

Bij reclames zie je wel eens staan: “Successen uit het verleden bieden geen garanties voor de toekomst.” Dat is helemaal waar. Verliezen uit het verleden evenmin en juist dat is het aller moeilijkste bij het doorbreken van je gedachtes en het overwinnen van de beren. Want wat anderen en/of misschien zelfs jijzelf met regelmaat tegen je zeggen, laat je vaak medebepalen welke kant jij opgaat. Het is immers altijd zo geweest, dus waarom nu anders doen.

Ik gun iedereen eens stil te gaan staan en na te denken: “waar wil ik meer van?” “wat maakt mij blij?”. Maar ook “wat kost mij te veel energie?” “wat of wie houdt mij tegen?” “Wie ben ik nu en wie ben ik echt?”. En zo zijn er meer van dit soort vragen te bedenken. De antwoorden op deze vragen kunnen helpen je koers te bepalen en zo je pad te kiezen.

Mijn ervaring is, dat dit soms echt heel erg moeilijk kan zijn. Want het pad wat we aan het bewandelen zijn, heeft ons gebracht waar we nu zijn. En ondanks dat waar je nu bent niet altijd fijn is, niet altijd compleet voelt en soms zelfs het tegenovergestelde is van wat jou blij maakt, het voelt gek genoeg vaak wel veilig en vertrouwd.

Keuzes uit het verleden en de consequenties van het roer omgooien maken dat je soms het gevoel hebt dat je vast zit. Er zit dan vaak niets anders op. Je vergoelijkt de situatie waarin je zit en maakt er het beste van. En dat kost heel veel energie en ontneemt je zelfs de kans voor heel veel moois wat het leven en jijzelf jou zou kunnen bieden.

Spannend is delen wat jouw dromen zijn, waar jij meer van zou willen en wie jij eigenlijk bent en in het echt ook zou willen zijn. Delen helpt, maar met wie. Het wordt heel eentonig als ik ook hier zeg, dat het echt ook nu begint bij jezelf. Schrijf het op, lees het, pas het aan en lees het opnieuw. Denk er over na. Geloof wat je schrijft en geloof dat jij echt kan dromen en mag zijn en doen zoals jij dat zou willen. Ooit bracht mij dit tot het aangaan van een scheiding. Die leuke vrouw die ik eigenlijk ben, die hoorde ook mijn kinderen te kennen. Ik was haar kwijt geraakt.

Ik heb mijzelf destijds geen vragen gesteld om het antwoord te vinden. Het waren de omstandigheden die mij bij dat antwoord brachten. Ik had die leuke vrouw weer hervonden en maakt mijn keuzes. Keuzes met consequenties niet alleen voor mijzelf, maar wel keuzes waar ik mijzelf nog altijd dankbaar voor ben.

Helaas kwamen na de stappen die daarna volgden diepe dalen en grote uitdagingen. Vol vechtlust ben ik die aangegaan, zonder na te denken maar gewoon door te doen. En met succes. Zoals eerder geschreven in één van mijn blogs volgde daarna wel een burn-out. Een traject wat ik ben gaan volgen heeft mij terug gebracht naar die o zo belangrijke vragen aangevuld met “wat kan nu wel?” in plaats van blijven hangen in “wat kan allemaal niet?”.

Ik heb een blaadje volgeschreven met allerlei verschillende dingen. Over mijn moederschap, mij als vrouw, ik en relaties in de breedste zin van het woord, mijn huis, mijn omgeving en zo nog veel meer. Enerzijds maakte mij dit verdrietig, want het blaadje raakte uiteindelijk erg vol. Zoveel om meer van te willen, was het nu dan allemaal niet goed? Ik was mijzelf kwijt geraakt en durfde eindelijk hardop tegen mijzelf te zeggen wat ik wilde. Stapje voor stapje durfde ik dit ook hardop met mensen te delen en kon ik erover praten. Het voordeel daarvan was, dat dit mij hielp bij het nadenken en bij het maken van keuzes.

Onlangs heb ik dat blaadje er weer even bij gepakt en ben ik gaan aanvinken wat mij was gelukt. Tot mijn grote vreugde zag ik dat het tijd was geworden om opnieuw te gaan dromen en mogelijk, als ik dat zou willen, weer van richting te veranderen. Iets wat spannend is en eng blijft. En ondanks dat, toch ook zo’n fijn gevoel geeft. Dromen komen soms echt uit en lukt het niet dan heb je het wel geprobeerd en wordt het tijd voor nieuwe. Klein waren de mijne….

Dingen als lol, energie, sexy, friendly fun, me-time, overzicht, dromen, strakker lijf, gezelligheid thuis, meer naar het bos, dingen afmaken, knus, geen huis maar een thuis, nee kunnen zeggen, rust & regelmaat, dingen kunnen laten zijn, kiezen voor ja, meer spontaniteit, een opgeruimd huis, mensen helpen, minder gehaast zijn en nog zoveel meer stonden op dat lijstje. En hoe geweldig is het dat ik hardop kan zeggen… Check, check en check!

Ik ben al weer bezig met een nieuw blaadje, want mijn basis staat weer goed. Waar de reis nu heen gaat ben ik nog aan het bedenken. Dat ik op die reis nooit meer een beer zal tegen komen, geloof ik niet. Maar ik weet dat ik de beren kan verslaan. Ik bekijk allerlei tijdschriften, ik knip, scheur en plak een moodbord en praat met lieve mensen over waar ik blij van wordt en mogelijk meer van zou willen. En ondertussen geniet ik oprecht van dat waar ik nu ben, van mijzelf en de mensen om mij heen.

Wanneer begin jij?