Pluk de dag

Living my Life is waar ik tegenwoordig actief mee bezig ben. Meer dan ooit geniet ik van kleine en grote dingen, droom ik, maak ik plannen en ben ik vastberaden het leven zo te leven dat ik meer kan genieten dan ooit. Op mijn volgende verjaardag blaas ik 45 kaarsjes uit. Als ik daaraan denk, bedenk ik mij dat ik wellicht pas de helft van mijn tijd erop heb zitten. En er dus nog een mooie lange tijd voor de boeg ligt. Veel tijd om nog te genieten en daarom vooral gaan investeren in wat mij blij maakt. De Latijnse woorden Carpe Diem, ofwel pluk de dag, zijn woorden waar ik steeds meer naar kan leven. Woorden die door de snelheid waarin wij leven of de uitdagingen waarmee we te maken krijgen vaak vergeten worden.

“Iedere dag is er één, geen beloftes meer alleen afspraken en hopen dat een aantal wensen nog uit kunnen komen.”

Wanneer je denkt dat je nog zoveel voor je hebt, geniet van alle liefde om je heen en het leven, is het ineens eventjes beangstigend als die 45 ook gewoon nog maar 5 jaar of minder zou kunnen zijn. Het einde is iets waar we in ons dagelijkse leven niet  mee bezig zijn. We denken er niet aan en praten er niet over. Zelf zit ik gelukkig niet in die positie, maar een hele lieve vrouw die ik ken wel. En die 5 jaar of minder zijn getallen waar zij al niet meer over na kan denken. Iedere dag is er één, geen beloftes meer alleen afspraken en hopen dat een aantal wensen nog uit kunnen komen.

Inspiratie

Ik kan ervan weglopen, maar dat heb ik niet gedaan. Het TV programma Over mijn lijk zet ik ieder seizoen weer aan. Waarom precies weet ik niet exact, want het is best een verdrietig programma. Misschien is het dat ik geïnspireerd raak door de vecht- en toch ook levenslust van de mensen die in dit programma gevolgd worden. En dan nu zie je dit programma niet op de televisie, maar met mijn eigen ogen als camera in real life wanneer ik mee ga in het verhaal, het leven van die mooie lieve vrouw.

En ook nu raak ik geïnspireerd door die vecht- en levenslust. Heb ik heel veel vragen en zoek ik naar antwoorden. Ik voel vooral ook veel trots en liefde, liefde die misschien een lange tijd wel onder de oppervlakte lag. Echter naast die inspiratie raak ik ook verwart en verdrietig, maar voel ik ook bevestiging dat ik het juiste pad heb gekozen om te gaan genieten, mijn dromen na te jagen en mijn hart te volgen. Dat laatste is wellicht het moeilijkste, want garanties voor het hart zijn er niet.

Een mooi gesprek

Deze week ben ik weer bij die lieve vrouw op bezoek geweest, deze keer in het Ziekenhuis. We hebben 2 uur gelachen, geklets, gespraat en soms was daar een traan. Ik heb verteld van het nu in mijn leven en iets uit mijn hart laten zien op foto. Ik klets en praat met veel mensen. Onderwerpen zijn dan altijd uiteenlopend, maar gaan veelal nooit over angsten, dood gaan, mensen achter laten wie jij lief hebt, jouw wensen of jouw laatste dag op onze mooie aardbol. Ook niet over wat je allemaal zult gaan missen. Het missen zal jezelf straks niet overkomen want je bent er niet meer. Maar de wetenschap nu, dat je er niet bij zult zijn, brengt dat gevoel van gemis naar vandaag. En dan voel je ook het verdriet van het gemis van jou bij iedereen die je achterlaat.

In de momenten met deze mooie lieve vrouw gaan onze gesprekken wel naar die onderwerpen toe. Of het nou is omdat ik het fijn vind om te weten wat zij denkt en voelt of dat het juist fijn is om zelf hierover te praten en over na te kunnen denken. Of dat het juist ook fijn voor haar is om te delen en te praten met mij over deze eigenlijk vaak onbesproken onderwerpen. Ik ben van mening dat het motief hiervoor niet uitmaakt. Ik geloof en voel dat dit gesprek als een soort magie voor beiden werkt.

Het is heftig, want de dood komt steeds dichterbij. Eenmaal thuis was ik van de leg. Zij 50 en ik bijna 45. De gedachte van op de helft zijn, kreeg ineens een ander perspectief en toch ook niet. Leven met de dood in je hoofd gaat ons niet helpen gelukkig te zijn. Leven met de wetenschap dat morgen alles anders kan zijn en je daarom de Latijnse woorden Carpe Diem wellicht eens beter zou kunnen bekijken kan daar wel bij helpen.  

Powervrouwen

De vechtlust van deze lieve vrouw is bewonderenswaardig. En even dachten we aan een andere lieve mooie vrouw met dezelfde vechtlust. Onze oma een powervrouw, die helaas de strijd met eenzelfde soort ziekte niet heeft gewonnen, maar nog altijd een lach op ons gezicht weet te toveren en zo ook vandaag.

Herinneringen

Koesteren wat achter je ligt en uitkijken naar wat komen gaat. Dat is wat wij in onze tijd saampjes in het ziekenhuis hebben gedaan. We hebben gelachen om momenten die we samen hebben beleefd. Zo zijn we alle mannen die in ons leven zijn gepasseerd langs gegaan. Hebben we onze harten laten spreken en zijn we tot de prettige constatering gekomen dat we allebei het geluk hebben gehad om echte liefde te ontmoeten. Gelachen hebben we over dat ene kussengevecht met onze oom tijdens dat weekendje weg en ons fantastische optreden als achtergrond danseressen bij Vanilla Ice. Ook hebben we om de altijd verrassende momenten gelachen op bijvoorbeeld de snelweg als we een dagje met de familie op pad gingen. En natuurlijk hebben we niet weggekeken van waar we nu zijn en hoe het nu gaat.

Trots

Wat wij als mens te weinig doen, heb ik tijdens onze wandeling door het ziekenhuis wel gedaan. Een wandeling die uitdagend en soms misschien zelfs ook een beetje hilarisch was. Ik als onervaren rolstoelrijder en zij met die reuze onhandige infuusstandaard die niet echt gemaakt is voor het rijden met een rolstoel door smalle gangen en onhandige deuren. Ik heb verteld hoe trots ik ben op haar als moeder, als oma, als echtgenoot en hoe trots ik ben op hoe zij de strijd met deze vervelende ziekte is aangegaan. Een strijd waarbij de ziekte helaas zal gaan winnen. Maar niet zonder de allermooiste prijs die zij zelf heeft gewonnen. Liefde en een waanzinnig mooi en lief gezin.

Genoten hebben we van het zonnetje in de tuin van het Ziekenhuis, dansen konden we op de muziektonen van de morfinepomp die leeg was en het was fijn en magisch om even deze bijzondere tijd saampjes te zijn.

Afspraken en beloftes

Na twee uurtjes was het tijd om te gaan. We hebben geknuffeld en een afspraak gemaakt zonder belofte. Want beloftes zijn in deze tijd moeilijk om aan te houden, hoe graag we dat ook zouden willen. De afspraak is dat we elkaar weer snel gaan zien, maar dan thuis.

Lieve mooie vrouw: “Ik weet dat het komt, maar ben er geloof ik nog niet klaar voor. Ik hoop nog vele van deze fijne momenten met je te mogen beleven. Onze deal is een nieuw momentje samen en daarna maken weer een nieuwe deal. Toch heb ik een belofte. Mijn belofte aan jou is dat ik altijd, waar je ook bent van je zal blijven houden en ik mij zal laten inspireren door jouw levens- en vechtlust. En dat ik onze gesprekken mee neem in mijn hart waar ik ook ben Living my life”

Pluk de dag

En aan een ieder ander: “Pluk de dag. Probeer je droom te leven, grijp vast en ga genieten van wat echt in je hart zit. Maak plezier, kijk omhoog, geniet van wat je hebt, praat over alles wat en wanneer en met wie jij wilt. Koester wat is geweest, zorg dat iedere dag opnieuw speciaal is, ben eerlijk tegen jezelf en laat je niet gevangen houden door hoe het nou eenmaal is. En als je die echte liefde vindt, pak deze en geniet er intens van. Leef jouw leven zoals ik ook doe by Living my Life”.