Zeeuws avontuur met een leuke vrouw op een zomers warme dag.

Zeeuwse stranden en duinen, een genot om in je eentje langs de struinen en door te dwalen. Terwijl mijn vriendinnen een zoektocht naar zichtzelf aan het doen zijn tijdens de Maximum Potential van Michael Pilarczyk, heb ik mijn tas en wandelschoenen gepakt en ben ik er lekker op uitgegaan.

Eerst wel even als toerist in eigen land wat blaadjes van de lokale VVV bekeken en mijn plan gemaakt. Een wandeling startend en eindigend in Vrouwenpolder. Bezakt met de basisbenodigdheden: fles water, zonnebrand, een appel en mijn telefoon ben ik op pad gegaan. Een klein Zeeuws avontuur, heerlijk samen met mijzelf.

Een aantal jaren geleden zou ik het niet hebben geloofd. Het leuk en gezellig hebben met mijzelf ergens in Nederland. Niet dat ik het niet leuk kon hebben in mijn eentje, maar alleen de hort op vond ik toch altijd wel spannend. Ik heb mijzelf wel eens uitgedaagd door een weekendje alleen naar Groningen te gaan, dit was een eenzame uitdaging. Ik was er toen nog niet klaar voor.

Sinds een aantal maanden trek ik er af en toe op uit. Meestal niet ver van huis. Ik wandel dan in de omgeving waar ik woon en heb gemerkt dat ik daar oprecht van geniet. Muziekje in mijn oren en mijn gedachten laten gaan. Het mooie tijdens die wandelingen is, dat ik dingen zie. Dingen zien is toch iets normaals, nee echt dingen zien. Kleine dingen, het mooie om ons heen. Klinkt misschien gek of zweverig. Dat is het niet. Ik leer steeds meer in het nu te zijn en dat is heerlijk.

Vorig jaar zomer heb ik drie weken heerlijk in het nu geleefd. Drie weken vakantie in Frankrijk en genoten van iedere minuut. Niet iets bijzonders zou je wellicht kunnen denken. Voor mij in die tijd wel. Het was net aan het begin van mijn Burn-out. Althans een maand nadat ik stil ben gaan staan en heb kunnen benoemen dat het niet goed ging. Eenmaal de grens over was het genieten. En wat ik bijzonder vond, was dat ik mooie dingen vond en zag. Niet denken aan morgen, maar aan vandaag en zo de volgende dag weer. Helaas bleef het toen bij die drie weken, want eenmaal de grens Frankrijk-België over sloeg de schrik toe en was het besef daar dat het helemaal niet goed met mij ging. Door goed adem te halen en te luisteren naar muziek die ik fijn vond, wist ik mijzelf te herpakken. Echter wel met spanning in mijn buik die nog maanden zou blijven hangen. En toch was er een lichtpuntje, want ik kon dus toch ook wel blij zijn en zijn in het nu.

Het heeft tot op de dag van vandaag geduurd om te komen waar ik nu ben en ik leer nog steeds heel veel van mijzelf. Door stil te komen staan heb ik opnieuw geleerd te wandelen door het leven, te voelen en te zien.

Hoe heerlijk is het dan om op een mooie vroege zomerdag een avontuur met jezelf aan te gaan door er op uit te gaan in Zeeland. Vanuit mijn ervaring kan ik alleen maar zeggen: “Heerlijk!” En als ik de foto’s terug kijk, zijn het niet alleen mijn gedachten en woorden, maar zeker ook de beelden die hetzelfde verhaal vertellen. Trots heb ik dan ook een aantal plaatjes gedeeld op Insta en Facebook. In een reactie vroeg iemand of ik helemaal alleen was. Mijn reactie daarop was Ja. De reactie die daarop volgde was, dat dit knap was en soms ook moeilijk. En dat diegene heel trots op mij was. Lief!

Daar heb ik wandelend nog even over nagedacht. Ooit keek ik er ook zo naar, dat het moeilijk is om alleen te gaan. En verder lopend bedacht ik mij dat ik niet alleen was, ik was immers met mij leuke zelf. Volg je het nog? 

Ik heb ruim 10 kilometer gelopen langs weilanden, door duinen en over het strand. Soms waren het lange einden met heel veel fietsers, die soms toch echt wat beter moeten opletten als ik daar loop. En op andere momenten waande ik mij in een Zuid-Europees land waar ik op weg was naar de zee. Ook was het soms klimmen geblazen door de duinen of had ik natte voeten wanneer ik even niet oplette langs het strand. Ik zag mooie vlinders, die ik eerder nog niet had gezien. Vogels speelde, zo leek het, kiekeboe met mij, ik zag het duingras dansen in de wind en genoot van de mooie bloemen die sierlijk schitterden tegen de mooie blauwe lucht. Wat ik zag, was het moois wat Zeeland te bieden heeft en ook wat ik mijzelf te geven heb. Lol, rust, een glimlach en gezelschap.

Natuurlijk kon een winkelend bezoekje aan Domburg niet ontbreken. Heerlijk op mijn gemak wandelend door straatjes, langs terrassen en lekkerbekkend door de winkels. De dag eindigt met een heerlijk glas wijn op het terras waar ik geïnspireerd door de dag weer achter mijn laptop kruip om te schrijven.

#LiveLife #Genieten